URE podał wysokość opłaty mocowej w 2023 roku. Zobacz, o ile więcej zapłacisz za prąd

Opłata mocowa pojawiła się na rachunkach konsumentów energii elektrycznej po raz pierwszy w styczniu 2021 roku. W założeniu ustawodawców opłata ma wynagrodzić wytwórców energii za gotowość dostarczania energii do sieci.

Można ją zatem nazwać opłatą za utrzymanie bezpieczeństwa energetycznego. Do końca września każdego roku prezes URE oblicza i publikuje jej wysokość, bazując na przepisach ustawy o rynku mocy oraz na rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska.

Opłata mocowa, to jedna z czterech części, które składają się na wysokość płaconego rachunku. Oprócz niej są to:

• opłata za prąd,
• opłata dystrybucyjna,
• podatki.

W przyszłym roku gospodarstwa domowe, które zużywają poniżej 0,5 megawatogodzin (MWh) rocznie, zapłacą 2,38 zł opłaty mocowej miesięcznie, a te o zużyciu od 0,5 do 1,2 MWh rocznie zapłacą 5,72 zł.

Z kolei gospodarstwa zużywające 1,2-2,8 MWh rocznie poniosą koszt 9,54 zł, a gospodarstwa o zużyciu ponad 2,8 MWh rocznie - 13,35 zł miesięcznie.

Stawki opłaty mocowej w latach 2021-2023 dla odbiorców ryczałtowych w zależności od zużycia [w zł/miesiąc; wartość netto].

W porównaniu do 2022 roku stawki opłaty mocowej dla tych grup rosną o 0,4-0,8 proc.

Natomiast stawka bazowa dla pozostałych odbiorców wyniesie 0,1024 zł netto za każdą kilowatogodzinę (kWh) pobraną w godzinach między 7 a 22 w dni robocze (spadek o 0,2 proc. w stosunku do stawki z 2022 roku).

Urząd wskazuje, że opłatą zryczałtowaną – określoną w złotych na miesiąc i zależną od rocznego zużycia energii – objęci są:

• wszyscy odbiorcy z grupy taryfowej G ( w tym gospodarstwa domowe);
• odbiorcy energii z grupy taryfowej C1 (mali i średni przedsiębiorcy), o mocy zamówionej do 16 kW.

Z kolei wysokość opłaty dla odbiorców innych niż ryczałtowi jest uzależniona od ilości energii zużytej przez nich w wybranych godzinach doby oraz indywidualnej krzywej poboru, czyli różnicy pomiędzy zużyciem energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania a zużyciem w pozostałych godzinach doby. Ustawa wyróżnia cztery grupy odbiorców:

• grupę, dla której wielkość różnicy między ilością energii zużytą w dni robocze w wybranych godzinach doby i poza tymi godzinami wynosi mniej niż 5 proc.,
• grupę, dla której ta różnica wynosi nie mniej niż 5 proc. i mniej niż 10 proc.,
• kolejną, gdzie różnica wynosi nie mniej niż 10 proc. i mniej niż 15 proc.,
• grupę czwartą, gdzie wielkość różnicy wynosi nie mniej niż 15 proc.

- Podział na grupy odbiorców według proporcji między zużyciem energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania i poza nimi jest istotny, ponieważ ma przełożyć się na większą stabilność poboru energii. Każdej z czterech grup o różnej stabilności przyporządkowany został współczynnik korygujący bazową stawkę opłaty mocowej. Waha się on od 0,17 w przypadku odbiorców o najbardziej „płaskim” profilu zużycia do 1 w przypadku odbiorców, którzy zużywają energię w sposób najmniej stabilny, tj. gdzie różnica między ilością energii zużytą w godzinach szczytowego zapotrzebowania i poza tymi godzinami wynosi więcej niż 15 proc. – wyjaśnia Rafał Gawin, prezes URE.

Jak tłumaczy URE, opata mocowa ma zachęcić odbiorców do świadomego zużywania prądu w ciągu doby, a tym samym może poprawić bilansowanie zapotrzebowania na energię, co z kolei zwiększy bezpieczeństwo jej dostaw.

Do końca 2027 r. będzie obowiązywał podział na odbiorców ryczałtowych, dla których wysokość opłaty mocowej jest uzależniona od rocznego poboru energii elektrycznej oraz pozostałych, dla których będzie ona uzależniona od poboru energii w godzinach ogłoszonych przez prezesa URE jako godziny szczytowego zapotrzebowania.

Natomiast od 1 stycznia 2028 r. nie będzie już stawek ryczałtowych, a dla wszystkich odbiorców energii, włącznie z gospodarstwami domowymi, opłata mocowa będzie zależna od profilu zużycia (im stabilniejszy profil, tym niższa opłata).
Zatem w 2023 roku z możliwości korygowania odpowiednim współczynnikiem bazowej stawki opłaty mocowej będą mogli skorzystać odbiorcy przyłączeni do sieci średnich napięć (o napięciu wyższym niż 1 kV) oraz do sieci wysokich napięć.